پيامدهاي ناشي از تغيير اقليم، به ويژه در اثر افزايش گازهاي گلخانه اي، طي سال هاي اخير مشکلات زيادي را همراه داشته که به صورت مستقيم يا غيرمستقيم بخش هاي مختلف جامعه را تحت تاثير قرار داده است. يکي از مهمترين اين پيامدها افزايش وقوع بلاياي جوي - اقليمي نظير سيل، خشکسالي، چرخندهاي حاره اي، بالا آمدن سطح آب دريا، توفان گرد و غبار و … است، که شايع ترين آنها در ايران وقوع سيل و خشکسالي است. با توجه به موقعيت جغرافيايي ايران و سيستم هاي سينوپتيکي که اين منطقه را تحت تاثير قرار مي دهند، آشکار است که خشکي از جمله ويژگي هاي اين منطقه به حساب مي آيد و خشکسالي يکي از مهمترين و شايع ترين بلاياي جوي - اقليمي است که اين کشور را متاثر مي سازد. از آن جا که خشکسالي، بخش هاي مختلف جامعه مانند منابع آب، کشاورزي، صنعت، اقتصاد، بهداشت و ... را تحت تاثير قرار مي دهد، لذا پايش و ارزشيابي اين بليه در آينده به منظور ارايه برنامه ريزي صحيح در بخش هاي مختلف جامعه، امري لازم و ضروري است.  طي سي سالهای آينده شرايط خشکسالي در کشور رو به افزايش خواهد بود که اين مساله وقوع تغيير اقليم در منطقه را تاييد مي کند،  در سال هاي  2025، 2032، 2034، 2035 و 2039 بيشتر نقاط کشور با خشکسالي شديد و بسيار شديد روبرو خواهد بود که در اين ميان، وضعيت خشکسالي در سال 2039 به مراتب بحراني تر خواهد بود.